τιντίρισμα

το, Ν

1. βουητό τών αφτιών

2. φρ. «μεταλλικό τιντίρισμα»

ιατρ. ακροαστικό εύρημα επί πνευμοθώρακα, με μεταλλική απήχηση, το οποίο παρομοιάζεται με τον ήχο σταγόνας που πέφτει.

[ΕΤΥΜΟΛ. < γαλλ. tintement «κωδωνισμός» < ρ. tinter (< λατ. tinnio «ηχώ, κουδουνίζω»)].